Recenzja Mangi: Pokój w kolorach szczęścia (1)

Pewnego dnia z samego centrum Tokio znika uczennica gimnazjum. W mediach wrze, wszyscy szukają zaginionej czternastolatki, a kolejne teorie mające wyjaśnić sytuację mnożą się jak grzyby po deszczu. Nie ma żadnych śladów, śledztwo utknęło w martwym punkcie. Policja rozsyła rysopis zaginionej gdzie tylko się da. Rodzice są zrozpaczeni, a zapłakane koleżanki ze szkoły proszą w telewizji, by wróciła bezpiecznie do domu.

Co się stało z dziewczynką? Uciekła? Ktoś ją porwał?

Historia rozpoczyna się odpowiedzią: nastolatka ukrywa się w jednym z mieszkań w Tokio razem z tajemniczym mężczyzną. Wszyscy podejrzewają, że stało się coś strasznego, ale okazuje się być zupełnie przeciwnie. Spokojnie oglądają wiadomości w telewizji relacjonujące poszukiwania i cicho rozmawiają. Dowiadujemy się, że dziewczynka zgodziła się pójść z porywaczem z własnej woli. Sytuacja przedstawia się całkowicie inaczej, niż wyglądało to w wiadomościach: płaczący przed kamerami rodzice od lat maltretowali córkę, która dodatkowo była wyśmiewana przez rówieśników i molestowana przez nauczyciela. Nigdy od nikogo nie otrzymała pomocy, wszyscy udawali, że nie widzą co się dzieje. Jej życie było koszmarem i nikomu nie mogła zaufać.

Dlatego, kiedy zaczepił ją obcy mężczyzna z chęcią poszła razem z nim. Przyznał się, że od dłuższego czasu ją śledził i z ukrycia robił zdjęcia, którymi okleił swój pokój. Nie przeraziło jej to, wręcz przeciwnie. Mężczyzna okazuje się być całkiem miły i chętnie opiekuje się nią. Podarował jej również nowe imię – Sachi, ponieważ nie chciała nosić imienia nadanego przez rodziców.

Po krótkim czasie zawarli układ: jeżeli uda im się ukrywać do czasu jej pełnoletności to pobiorą się, a jeśli ich złapią to oboje popełnią samobójstwo. Nie chcieli bowiem wracać do dawnego życia. Wspólnie postanawiają porzucić przeszłość i razem szukać prawdziwego szczęścia.

Stale będąc w ukryciu siłą rzeczy poznają się, mimo nie zadawania pytań. Mężczyzna coraz lepiej orientuje się z jaką dziewczynką tak naprawdę przyszło mu przebywać. Jednak stara się stworzyć pozory normalnej relacji, która przecież od samego początku jest nietypowa.

Po jakimś czasie do poszukiwań dołącza utalentowany detektyw, który zdecydowanie widzi więcej szczegółów niż policja. Po krótkiej wizycie w domu rodziców zaginionej dziewczynki od razu wie, że znęcali się nad nią. Znajdując kolejne ślady bardzo szybko zaczyna deptać uciekinierom po piętach.

Jednak porywacz okazuje się być bardzo sprytny i przygotowany na wiele scenariuszy.

Na finał historii przyjdzie nam jeszcze troszkę poczekać, seria wciąż jest wydawana.

Manga przeznaczona jest dla starszych czytelników. Na pierwszy rzut oka może wydawać się zakazaną historią miłosną okraszoną syndromem sztokholmskim, jednak seria opowiada raczej o poszukiwaniu prawdziwego szczęścia w życiu. Zwraca również uwagę na bardzo ważny temat nękania, molestowania, przemocy i prześladowania, które w Japonii (i nie tylko) są niestety dość powszechne.

Polskie wydanie od Studia JG jest bardzo ładnie wykonane, a kolory na lakierowanej obwolucie wręcz urzekające. Wewnątrz kolorowa strona, również ładnie drukowana na papierze kredowym. Ogólna jakość papieru jest bardzo dobra, dzięki temu tomik daje naprawdę sporo przyjemności podczas czytania. Kreska jest dokładna i szczegółowa, a tłumaczenie poprawne.